پمپ هایی که برای روغن کاری مورد استفاده می گردد، معمولا از نوع پمپ های دنده ای و یا از نوع پمپ های روتاری می باشند. پمپ دنده ای معمول ترین نوع مورد استفاده است. پمپ روغن، معمولا به صورت مکانیکی به وسیله چرخ دنده جلوی میلنگ در موتور به حرکت در می آید. پمپ دنده ای دارای دو چرخ دنده درگیر با هم می باشد که در داخل محفظه ای غیر قابل نشت، کنار هم جا گرفته اند. یک محور چرخاننده یکی از دنده ها را می چرخاند، که به نوبه خود باعث چرخیدن چرخ دنده دیگر نیز می شود. هنگامی که چرخ دنده ها می چرخند و از حالت درگیری خارج می گردند، روغنی که وارد محفظه می شود، مابین دندانه های چرخ دنده ها و دیواره محفظه محفوظ می گردد. و زمانی که چرخ دنده ها دو مرتبه درگیر می شوند، یک حالت درزگیری به وجود آورده و مانع برگشت روغن به طرف مدخل ورودی می شوند. روغن، تحت فشار از طریق دهانه خروجی به خارج فرستاده شده و به داخل سیستم می رود یمپ های روغن برای به گردش درآوردن روغن بیش از آنچه که برای روغن کاری مورد نیاز است در نظر گرفته شده اند. روغن اضافی همانند مایع خنک کننده و شست و شو دهنده و نیز چرب کننده عمل می کند. هنگامی که روغن سرد است، روغن سفت می شودو مقاومت قابل توجهی در برابر عبور آن از مجاری روغن به وجود می آید. برای جلوگیری از فشار زیاد، یک سوپاپ فنری فشارشکن در مسیری که توسط روغن تعبیه می شود. زمانی که فشار در مدار روغن به بیش از فشار مورد نظر برسد، این سوپاپ باز شده و به روغن اضافی اجازه می دهد به مخزن روغن برگردد. تمام تراکتورها دارای یک درجه فشار روغن یا چراغ هشدار دهنده هستند که نشان دهنده وضعیت فشار روغن تراکتور می باشد.
طراحی سایت
